THai Danc and society

    นาฏศิลป์ไทยกับสังคมในปัจจุบันนี้มีความเปลี่ยนแปลงไปมาก จนแถบจะไม่เหลือความเป็นแบบแผน นาฏกรรมที่ถดถอยเนื่องจากจะต้องฝึกฝน อดทน มีวินัย และการประพฤติอย่างประณีต ยากนักที่คนรุ่นใหม่จะเข้าใจถึงแก่นของนาฏศิลป์ จึงทำให้ตีแผ่สื่อไปในทางที่ผิด คิดว่า นาฏศิลป์ไทยเป็นเรื่องของไสยศาสตร์ ความน่าสะพรึงกลัว และจับต้องไม่ได้ จนคนไม่กล้าเรียนหรือคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ วัฒนธรรมเปรียบเหมือนกระจกที่สะท้อนความแตกต่างในแต่ละสังคมสามารถที่จะกำหนดชนิดของที่อยู่อาศัย อาทิเช่น ชาวตะวันตกชอบกินเนื้อวัว ในขณะที่ชาวฮินดูถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นต้นความแตกต่างเหล่านี้เกิดจากการหล่อหลอมทางวัฒนธรรม มิได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติหรือชีวภาพ เพราะความต้องการทางกายภาพ ที่มีความต้องการอย่างหยาบหรืออย่างประณีตกว่ากัน เทคโนโลยี และการเปลี่ยนแปลงต่างๆอาจไม่ได้ส่งผลอะไรกับศิลปวัฒนธรรมของไทย แต่เป็นที่มนุษย์ต่างหากที่ทำลายศิลปวัฒนธรรม สิ่งต่างๆจะเกิดขึ้นได้ก็เริ่มจากความคิดมนุษย์ อยู่ที่มนุษย์จะอนุรักษ์หรือทำร้าย